کشتی لوچو از ورزشهای پهلوانی و سنتی مازندران میباشد. همه ساله، مردم زیادی همزمان با ۲۶ عیدماه تبری (۲۸ تیرماه خورشیدی) در آیینی که به جشن مردگان معروف است، با تهیهه انواع غذا و خوراکیهای محلّی، در مزار اهل قبور به شادمانی و سرور میپردازند. در حین برگزاری این جشن، مسابقات کشتی سنتّی لوچو هم برای شناسایی پهلوانترین فرد منطقه، اجرا میشود.
برگزارکنندگان مسابقه بیشتر پیشکسوتان، ریشسپیدان و پهلوانان قدیمیاند که زمان و مکان مسابقه را تعیین و پهلوانان را دعوت میکنند.
واژهه لوچو بهمعنای لبهه چوب است که از دو کلمهه لو یعنی لبه و چو« یعنی چوب تشکیل میشود، که معمولاً آن را در زمین کاشته، جایزهه مسابقه را روی آن میانداختند یا میبستند. پهلوانی که برنده میشد، در پایان مسابقه جایزه را برمیداشت و چوب را به دوش میکشید.
در گذشته، پهلوان حرمت و شخصیت خاصّی داشت. اگر کسی از حریفی شکست میخورد، به مدّت یک سال حقّ کشتی گرفتن با او را نداشت و به اصطلاح پهلوان، پهلوان میماند. امّا در حال حاضر این مسابقات بهصورت دورهای برگزار میشود و حریفان، هر هفته چندبار به مصاف هم میروند
امروزه لوچو را در قالب زمان گنجاندهاند و اگر حریفان در این زمان معیّن مساوی شوند، با قرعهکشی برنده را انتخاب میکنند! امّا در گذشته پهلوان کسی بود که حتّی چندین ساعت مداوم کشتی میگرفت تا برنده از زمین بیرون بیاید، وگرنه کشتی را تمام نمیکرد. ضمناً اگر پهلوانی همهه حریفانی را زمین میزد و در حال لباس پوشیدن بود، باید به حریفطلبی کشتیگیر تازه از راه رسیده پاسخ میداد و با او کشتی میگرفت. حتی اگر پهلوان لوچو را میگرفت و به سمت محلّ خود در حال حرکت بود و در طول راه به حریفی برخورد میکرد، همانجا لوچو را میکاشت و با آن حریف کشتی میگرفت.
کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید.
دیدگاه ها